Złudzenie, w którym żyjemy, to najlepszy opis tej książki.
Jeszcze nigdy w życiu nie wynotowałem tyle, ile z „Pułapek myślenia”. Publikację noblisty – Daniela Kahnemana – dawkowałem sobie po to, by czas spędzony z nią wydłużyć maksymalnie. Dotarłem wreszcie jednak do końca.
Końca książki opartej na badaniach. Na tym, co mierzalne. Na prawdach, które udokumentowane zostały naukowo (co niewątpliwy wpływ wywiera na całą wiarygodność publikacji).
„Pułapki myślenia” są niesamowite. Są niesamowite, bo w sposób niesamowity opowiadają o ludzkim mózgu. Opowiadają o intuicji i o tym, czym kierujemy się, podejmując decyzje lub interpretując kolejne fakty.
Bo my upraszczamy.
Domniemamy.
Dopowiadamy sobie.Nam się wydaje.
Łączymy nie te klocki, które powinniśmy, chociaż przekonani jesteśmy, że tak łączyć je powinniśmy. Że mamy do tego właśnie prawo.
A najśmieszniejsze w tym wszystkim jest, gdy wielokrotnie przeczymy SOBIE, chociaż dopiero po głębszej analizie jesteśmy w stanie zrozumieć, że tak jest!
Liczne przykłady badań i eksperymentów zawarte na kartach książki przedstawiają do jakich pomyłek i niespójności prowadzą określone zabiegi, a wiarę w nie pokładamy w pełni dzięki temu, że sami im najpierw ulegamy – bo właśnie konstrukcja „Pułapek”, zapewne nieprzypadkowa, najbardziej działa na wyobraźnię czytelnika.
Jakkolwiek pozytywnie nie pisać by o bestsellerze Kahnemana, jest on równocześnie bardzo groźny. A to dlatego, że kiedy uświadomisz sobie, że leniwy system 2, pomimo tego, że rozumny, wielokrotnie daje za wygraną systemowi 1, zaczynasz postrzegać rzeczywistość w inny niż do tej pory sposób. Jeżeli wnikliwie zapoznasz się z treścią tej książki, nic nie będzie już takie jak wcześniej. Zaryzykujesz? ?
PRZEMYSŁAW MAMCZAK